şu kısacık hayattaki en gereksiz ve en rezil şey. dünyayı aşmış derdin, bir sınav burdan girer, bir anne dırdırı başka bir yerden çıkar. ve sen onu görürsün: tek derdin o oluverir birden. sürekli görürsün ama, konuşmak yok, akla gelir mi ki hiç? hem sen kimsiiin, o kim? iyi bari git bir de tanış? manyak mısın kızım sen? hadi tanıştın n'olacak ki. belki bir sevdiceği var, sana o gözle bakmayacak sen de onun yanında mal mal bakıcan ona, hiç de anlamayacak çünkü erkekler aptaldır zaten değil mi? kimi kandırıyorsun sen, dünyadaki en aptal şey o anda sensin. tavuk bile senden akıllıdır lan. yoook, hayııır sakın söyleme. ulan seni bu halinde kabul edecek tek kişi anandır ki. sen gidiyorsun elin adamından sadakat, sevgi vs. vs. abidik gubidik ve de üstelik layık olmadığın şeyler istiyorsun, yok yok dileniyorsun resmen. puhah, tabii ki de oğlum, o seni arkadaş gözüyle görüyor çünkü senin tipin arkadaş. senden başka bir şey olmaz. hatta dur ya, senden bir cacık da olmaz zaten. o yüzden unut bu işleri. bak, derdin başından aşmış gördün mü? fark ettiğine ailecek sevindiler yeminle. şimdi adam gibi saatinde eve git de baban bu sefer de defterini bir güzel dürmesin. zira notlarını babana ispiyonluyorum.
ve sevgili kemal, beni anlamadığın ve bana bakmadığın için sana o kadar minnettarım ki. başına gelenler sayesinde senin ve diğer tüm ergen erkeklerin ne mal olduğunu öğrendim. yalnız sadece bazen içim daralıyor sanki kor maşalar kalbimi yerinden oynatıyorlar gibi hissediyorum. annene sordum "geçer kızım" dedi. annenle de konuştum mankafa. hay lanet olsun bana.
seni bir zamanlar karşılıksız da olsa "seven" ilkay.
not: sana nefretimi iyi anlatamadığımı hissettim ve bu notu düşmeyi kendime borç bildim.
bütün serdar ortaç şarkıları senin olsun. b.k ye.
