1815.
-
karanlık sokaklarda kaldılar
gölgeler.
ışık kalmadı.
gölge kalmadı.
umut istiyordum , umut kalmadı.
ve hayat bir ayağı kırık sandalye gibi şimdi ,
bütünlükten yoksun ve yalnızca kendini tutabilir dengede.
bir de yaradır avuçiçlerimde ,
gözler, ışıksız sokaklar ve gölgeler
parmak uçlarımda bir yangın birazdan cehennemi terkeder...
