bir anlık gazla ailesinin yanından ayrılıp orda burda çıraklıkla başlayan parıltılı kariyerini, ayda 800 liralık bir devlet memurluğuyla taçlandırıp ölene kadar ortalamanın fersah fersah altında bir hayat sürmek yerine 2-3 yıl daha aileye katlanıp doğru dürüst bir bölümden mezun olup üstüne bir de master yapacak olan ergendir. 10 yıl sonra, tezgahtarlığın parıltılı dünyasının o insanı mıknatıs gibi çeken cazibesine kapılmış, "kendi ayakları üzerinde duran genç", 0.15 tonluk karısı ve 4 çocuğuyla birlikte ay sonunu getirmenin, kasparov'un saniyede düşündüğü hamle sayısı kadar planını yaparken kendi ayakları üzerinde duramayan, ana kuzusu ergenin kafasını kurcalayan tek konu yazın şili'ye mi yoksa arjantin'e mi gitsek sorusudur. düşünen bir insan olan insan, mümkün olduğunca başarıya giden en rahat yolu seçmelidir. acı çekmeyi seviyorsa orası başka tabii...
