aynı işhanı ya da plazada çalışılan, türlü-çeşitler nedenler yüzünden açılınamayan, ilan-ı aşk edilemeyen platonik sevgili ile tercihen dört kişilik küçük bir asansörde baş başa yolculuk etmek, onun baldan tatlı kokusuyla sarhoş olmak, selamlaşma ve belki de karşılıklı hal-hatır sorma olanağına kavuşmak, asansör bozulsa da en az bi iki saat şu bir metrekarelik hücrede yalnız kalsak, sohbeti koyultsak, samimiyeti bir adım ileriye taşısak, diye düşünmek, âdi asansörün her zamankinden daha kararlı ve süratli hareket etmesi, kaçırılan altın değerinde bir imkân, yine de, bu olağanüstü derecede heyecan verici sürpriz yolculuğun anısı ile avunmak, o gece hiç uyuyamamak, yatakta sırıtıp durmak, tavana bakmak...
