1814.
-
Kokunu tasimayan baharlar var simdi ceplerimde
sensiz gulumsuyor mavi gelinciklerimin rengi
ne yana donsem yalnizlik batiyor tenime...
sana KANIYORUM!
kelebeklerim goc etti ardindan
renksiz bir hayatin kizilliginda kaybettim gozlerimi
yuregimi alt ust ederken firtinan
seni SOLUYORUM !
gozlerin en guzel rengi omrumun
bir bakisinla eridi buz daglarim...
koynumda kurutuyorum gozyaslarini gonlumun
sana AGLIYORUM !
ve ben...
karanligin koynunda usurken simdi
seni dusunmeye bile cesaret edemezken
ellerim yitirdiği elleri ozledi
sana SUSUYORUM !
en kurak zamaninda yeryuzumun
sensizligi yasattin topraklarima
simdi nerdesin ? diye sakin sorma !
sana ÖLÜYORUM!
Pinar (http://pinartje.blogspot.com )
(sairlik ne haddimize.icimizden gecenleri dokmece)
