9D'de günden dönen teyzeler arasında heykel'e yolculuk yapılmakta. otobüs tıkış tıkışken birisinin sana baktığını farkediyorsun. içinden 'yer isteyen teyze bakışı' diye geçirirken ayakta olduğunu hatırlıyorsun. inanmakta zorluk çekiyorsun; 'yer veren teyze bakışı'imiş. tabi yanındaki delikanlıyı kaldırıp seni çağırıyor. arkadaşına oturmasını söylüyorsun, teyze tam karşında,sana bakıyor ve gülümsüyor devamlı. içinden kızına benzetti heralde diye masum düşünceler geçirirken, muhabbet başlıyor. uzun bir sorgudan geçiyorsun. bu arada fedakarlık yapıp yerini verdiğin arkadaşın pis pis sırıtıyor sana. teyzeyle tek başına muhabbet etmek zorunda kalıyosun. oturan o olsa da. yolculuğun sonlarına doğru can alıcı soru geliyor;
-yavrum, ben seni çok beğendim. oğluma almak istiyorum seni.sevgilin var mı? yoksa bir tanışın. bak evde hemen şurda.bir çay içeriz.
+hönkk. yok teyzecim. evlenmeyi düşünmüyorum.okuyorum ben,daha master yapıcagım.hem dersimde kalabilir,belki mezun olamam.( ya ne diyorum ben )
arkadan gülüşmeler. bursa işte deyip rezilliğini unutmaya çalışıyorsun.
