1 Yıl önce bu güne dönüyor
ufak bi yazı anımsatıyor ona bu günün 1 yıl önceki konumunu.
okuyor, ağlıyor kız..
biliyor hatırlamayacak, hatırlamaz o kız için
küçük ama mühim böyle şeyleri.
yada mükemmeldir o, hatırlar da
üzerine geçmişliğin, unutulmuşluğun verdiği tozlardan görmez, görmek istemez
hatıralarında ondan kalmış bu çizgileri.
1 yıl.. birinin kalbinde olduğunu bilerek geçen bir gece..
ve yanında olduğunu hissetmenin verdiği güven..
o akşamki acısını kilometrelerce öteden hafifleten tuhaf bir güç,
sevgi..
Bir evin apartman boşluğuna bakan odasında uyuyamıyor bu gece o kız..
neden mi?
canı yanmıyor bu defa maddi sebeplerden ötürü
1 yıl önce olduğu gibi.
kalbinde bi ağrı, gözünde biraz yaş var bu defa..
duygularının efkarına kapılıp yazdıkça yazıyor,
andıkça anıyor geçmişi.
resimlerde kaybediyor kendi kendini
bir de üzerine açıyor içinden geçen birkaç şarkıyı,
sessizliğini bozarcasına..
ağlamamaya yemin etmiş,
ağlamayı zayıflık saymış kız bu gece özgür bırakıyor benliğini.
ruhunu serbest bırakıyor ki rahatlasın bi nebze diye.
akşam serinliğini dolduruyor odasına.
sırf sıyrılsın diye şu halinden.
derin bir nefesle kendine gelsin diye belki..
birini hep sevmek, hep yanında olmak
ne ümit verici, bir insana dayanak olabilecek sözler..
keşke zaman donup kalsaydı,
o kız ve mükemmel sevdiği içinde olsaydı..
dargın kalamasalardı yine birbirlerine uzun süre
bitmeseydi, değişmeseydi bişeyler..
keşke..
masal misali gelişen ruh halinde..
"ileride" demek o gün ki kadar kolay olsaydı şimdide..
yada ...
yarım kalmış bir cümle daha
yarım kalmış bikaç duygu gibi
her neyse işte..
Biliyordu kız tek bir şeyi
onda duygu denilen öyle kolay değişmiyordu işte.
Zaman, yollar, mekanlar değişiyordu..
dünya çevresinde hızla dönüp
değişik açılardan sunarken hayatı kendisine,
o içindeki duygularla kala kalıyordu..
hayal dünyası, masal alemi derken,
değişmeyen duyguları eşliğinde devam ediyordu yoluna,
belki biraz yalnız..
beklentilerden uzak..
tek bir cümleye hasret.
mantık sınırlarını zorlarcasına.
artık birşeylerin noksanlığının farkındalığına varmış şekilde.
başka bir şehirde,
başka bir zamanda ve herşeye bağlanmaktan uzak..
Bir geceyi arkada bırakırken iyi geceler,
yeni bir sabaha başlarken günaydın diyordu kendi kendine bu defa..
hafif bir tebessüm, biraz yaşlı gözler..
daha içinden dökecekleri yarım kalmış olsa da
işte bu kadar bütün hepsi şimdilik..
