say say bitmez diyebileceğimiz değerlerdir. ahlak anlayışından tutunda dilimize olan saygımıza kadar hemen herşey de artık kaybetme evresindeyiz. kaybettiğimiz bir özellik daha var ki çok üzücü. bugün bir haber içimi sızlattı. açlıktan ölmek üzere olan bir anne ve çocuğu. ve bu türkiye'de yaşanan gerçek. ne yazık ki artık gerçekten ihtiyacı olanla sahtekar insanı karıştırır olduk. ben artık sokaktaki insanlara yardım etmiyorum. bizzat başımdan geçen bir olayda yolda dilenen yaşlı, üstü başı darmadağın bir amcaya çıkarıp bir miktar para verdim. verir vermez bir polis yanımıza geldi ve 'amcaya cebindeki paraları çıkar' dedi. amca da tabi mecburen çıkardı. üç milyara yakın bir para çıkardı ve benim o zaman ki aylığım bir milyarı bulmuyordu.ondan sonra nefret etmiştim bu durumdan. şimdi yolda dilenci görünce hemen aklıma bu olay geliyor ve vazgeçiyorum.şimdi de bu kadıncağazı görünce vizdan azabı çektim ister istemez. hayır anlamadım kim doğru yapıyor? ya da kim yanlış yapıyor?
