bizzat sana söylemedim ama ortak arkadaşlarımızdan duymuşsundur. hani demiştim ya sevgilinden ayrılsan da benle bir şey olmayacağını zaten biliyorum, o çocuktan ayrılmanı da sırf senin iyiliğin için istiyorum çünkü ne statüsü ne de meziyetleri sana uymuyor diye. tamam söylediklerim doğru yine ama söyleme sebebim bu değildi. gıcık oluyorum ondan. eminim ki o değil de bir başkası olsaydı yine mazeret bulurdum. hani bir de yine duymuşsundur ortak arkadaşlarımızdan hiç bir beklentim olmadan seviyorum demiştim. yalan. beklentim olmadan bu kadar beklenilir mi hiç? zerre kadar ümit insanı yıllarca bekletiyor işte. umarım hiç bir zaman görmezsin, duymazsın bu itirafımı.
