her şey zıttıyla vardır ya hani yaşam da ölümle vardır, ölümle anlamlıdır. ama tıpkı sevgiyi yaşarken nefreti, barış ortamında yaşarken savaşı, tokken açlığı, sıcakken soğuğu unuttuğumuz gibi yaşarken de ölümü unutuyoruz. ölüm tüm çıplaklığıyla gözümüzün önüne serildiğinde ise aldığımız nefesin kıymetini anladığımızı sanıyoruz sadece. tıpkı karnımızı doyurabiliyorken ya da sıcacık bir eve sahipken aç olanları ve sığınacak bir evi olmayanları unuttuğumuz ve onları anladığımızı sandığımız gibi..
