ihtiyar kemancı isimli deneme kitabının ilk sayfası 'soğuk' ile başlar, 'soğuk' edebiyatımızın son yıllardaki en çarpıcı en sarsıcı metinlerinden biridir, nasıl mı,şöyle;
'soğukların soğuğu, ey zalim köpek! bu zalim kasırgayı göklerdeki bayraktan daha yükseklere yazmak isterdim. bu çulsuz, bu korkuluktan beter çelimsiz şehitleri başkaları bin yıldır nasıl yazdı? zafer taklarına,sancaklara,marşları mı yazdı? bu, incecik derileri soğuktam morararak yıpranmış mazlumları, bu kar yığınları altında, bu belleri bükük, bu bir dilim ekmeğe muhtaç, bu yoksul zavallıları, bu incecik zar gibi hayatları, bu örümcek ağı gibi evlerde yaşayanları, bunları nasıl yazmalı? bizim halkımız bu, sevgili halkımız, bu çocuklar bizim meleklerimiz.soğukların soğuğu ey zalim köpek, daha alaycı, daha acımasız, daha gaddar ne biliyorsan bütün cephanelerini al, bin yıl daha saldır! bu şanlı vatan, bizim veremli ciğerlerimizle sağlık,şifa bulacaksa, hepimiz yoluna kurban olalım. kurban olalım ey halkım. ilkel toplumların kurban törenlerinde, kurbanı verenler kabilenin kutsalı, dokunulmazı olur, itibar görürdü. şimdi, çok daha gerilerde, vahşi bir mezbaha siyaseti içindeyiz.
kurbanı biz veriyoruz kutsalı onlar oluyor. kurbanı biz veriyoruz, komutan onlar oluyor. kurbanı biz veriyoruz, devlet onlar oluyor.kurbanı biz veriyoruz, zengin saraylar, arabalar onların oluyor. soğukların soğuğu ey zalim köpek,biz sana gürbüz, güçlü, pazulu,sırım pehlivanı gibi kurbanlar, şehitler vermeyi çok isterdik! ey şanlı vatan, kalmadı elimizde. artık kurbanlarını bu çelimsiz,böcek kurusu gençlerden seçmek zorundasın! soğukların soğuğu, ey zalim köpek, kaaç yüzyıl daha kalacaksın köyümüzde!'
