bedeninden o güne kadar hiç çıkmamış, çıkamayacak şiddette bir çığlığın yükselmesi, gözlerinin akarsulara, şelalelere dönüşmesi, yaşıyorken hiç ölmeyecekmiş gibi davrandığı, çoğu zaman ayrı vakit geçirdiği annesini bir daha görememenin, ona bir daha dokunamamanın, onu bir daha öpememenin ne demek olduğunu anlaması, hayattaki gerçek ve en büyük acının ne olduğunu öğrenmesi, şu anda olduğu gibi 22 yıl sonra, bu satırları yazarken bile gözlerinden yaşlar dökülmesidir.. Günaydın annem.. Seni seviyorum.. 22 yıldır dokunamasam, sadece rüyamda görsem bile..
