en nefret anlarımın rengi, yenmiş tırnaklarımın karanlıklarında gizli!
altın portakal ödüllerim var benim aşka dair...
lise formama verilmiş...
"ey aşk beni yağmala, ateş et arka arkaya" diye yazılan sarı sıralarda,
meğer hiç ölmemişim, yine bir hiçlik anında.
yaşar sandığım doğmayanlarımı alıp yanıma kayıp şehirler bulmaya gidiyorum haketmeselerde!
biliyorum herkes birgün tırnaklarımın bedelini ödüyecek! ve biliyorum bunu ben göremeyeceğim...
onların benim tırnaklarımı görmediği gibi!
