1803.
-
ŞÜPHE
Bilemezlerdi sorsalar, neydi bekledikleri?
Neden toplanmışlardı böyle tören alanında?
Niye uzatıyorlardı ki gökyüzüne kemikli ellerini?
Belli ki biraz zaman gerekliydi onlara.
Göğüsleri inip kalkıyordu sıklaştıkça solukları,
Utanıp güzel gözlerini öne eğiyorlardı.
Belki de sadece çekiniyorlardı söylemeye,
Acaba gülerler mi bize, düşlerimizle alay eder mi
Bu kötü adamlar, acaba gerçekten de kötüler mi?
Beklemeli, beklemeli en iyisi,
Bir yıldız gibi susup,
Uydurarak adımlarımızı mağrur bir atınkine,
Beklemeli gerekirse birkaç bin sene.
Belki de çok daha önce güvenecekler bize.
