bir dakika bi dakika demek istediğim söylemdir.
pkk içindekiler Türkiye sınırları içinde yaşayan insanlar, tamam. öyle durumlar var ki, aynı ailenin iki oğlundan biri askere diğeri dağa gidiyor, tamam. güneydoğu ile ilgili çözüm üretelim, tamam. pkk içinden biri benim bir yakınım olsa ne hissederim, tamam. bunlar anlamlı ve ortak çözüm bulunması gereken şeyler.
ama federasyon, ayrıcalık diyorsun. pkk yı meşru bir örgüt, pkk yanlılarını saf görüyorsun. dağa çıkıp askerimle çatışanı kahraman falan ilan ediyorsun. bu örgütün başındaki teröristin yan gelip yatması bile kesmiyor.
tamam, şöyle yapalım: ayrık bir yermiş gibi güneydoğu kendi ekonomisiyle dönsün. bedava su elektriği keselim. apo'yu da halkın içine karışsın diye böyle yoğun bir kalabalık içinde bırakalım gitsin.
olmadı değil mi? demek ki neymiş, her kafadan bir ses çıkıp, ortada net bir çözüm olmayınca kaos olurmuş. o zaman ne yapalım, bence bir insan olalım önce. bakın size soru:
ispanya'nın herhangi bir televizyonunda "eta benim ablamdır benim dayımdır benim abimdir." diye bir söyleme izin verilir miydi? içinizden geçen yanıt hayır ise, o zaman birileri birşeyleri gevşek bırakıyor, bu gevşetenlerden biri de sizsiniz, kusura bakmayın.*
