son zamanlarda yine gündemden düşen, arasıra vicdan azabı gibi önümüze sürülen bir şeydir bu. forward maillerde, afişlerde sık sık gördüğümüz, 27 aralik 2008 israil in gazze ye hava saldirisiyla yeniden gündemimize girmişti en son. aslında israilin her saldırısından sonra gündemimize düşüyor bu boykot çağrıları.
bu noktada safça şu soru geliyor akla: ama neden?
bu soruya verilen cevaplar iki eksende toplanıyor: akan kanın insan kanı olması ya da müslüman kanı olması sorunsalı.
şayet bu tepkinin nedeni insan kanı olmasıysa öncelikle abd, rusya, almanya, fransa, çin gibi belli başlı soykırım-katliam- yapan ülkelerin mallarını, yok eğer sorun olan müslüman kanıysa yine saydığımız ülkelerin üstüne(almanyayı hariç tutarak) iran, ırak, ürdün gibi arap ve müslüman ülkeleri de koymamız gerekmiyor mu?
yoksa onlar geçmişte mi kaldı?
burada gözardı edilen ama tüm gerçekliği ile suratlara tokat gibi çarpan durum, vicdanlarımızın güncelleşmesi, popülerleşmesi sorunsalıdır. yapılan vahşet bu gün barış ile sonuçlansa, boykot çağrıları duracaktır.
peki ya daha dün yapılan katliamlar ne olmuş olacak?
şayet boykot kararı alırsak, bu kararı uygularken ciddi davranabilecek miyiz?
yoksa pragmatist bir tavırla mı yaklaşacağız olaya?
zira bu gün kulandığımız temizlik maddelleri, dişmacunları, kozmatik ürünleri, sofra mamülleri, teknolojik araçlar... çoğu israil boykot mallarıdır.
velhasıl buradan çıkan sonuç şudur ki; bu tepkinin nedeni ''gündem'' ve ''popüler vicdan'' kaynaklıdır.
gündemimiz değiştiğinde, televizyonlar bu konuyu askıya aldığında -şu an olduğu gibi- ya da savaş bir şekilde uzlaşmayla son bulduğunda, bir tarafta insani görevini yaptığını düşünen, tatmin olmuş vicdanlar, bir tarafta istediğini almış ve yeniden saldırmadan önce dinlenen saldırgan devlet ve nihayetinde mahvolmuş hayatlar kalacaktır.
