yer yön duygusu zayıf olanlar için pek kolay olmayan, karanlıkta el yordamıyla yatağın yerini bulmaktansa, ışık yanıkken, son bir kez yatağa bakıp, yatağın yerini, kaç adım gidileceğini, hangi manevraların yapılacağını hesaplama durumudur, insan kaç yaşında olursa olsun, eşşek kadar bile olsa, anlık bir oyundur bu, sağa sola çarpmadan veya yatağı yorganı ıskalamadan yattığı vakit, bir zafer kazanmış sayar ve tebrik eder kendini...
eğer gündelik hayatımızın bu pek umursanmaz nüansına farklı bir pencereden bakacak olursak da, biraz acıklıdır.
çünkü, artık annenizin, üzerinizi örtüp, ışığı söndürdüğü zamanların sona erdiğinin ve koskoca boşluklarını böyle sarsak, böyle tuhaf, böyle basit oyunların sevinçleriyle doldurmaya çalıştığınız bir yalnızlığın en bariz işaretidir bu sahne...
