babanin "iki gun sonra olecek" itirazlarina ragmen anneye yalvararak pazardan farkli renklerde civciv aldirip, akabinde hemen bunlara "pambuk" vs gibi isim takan cocuktur. karton kutuyu itinayla hazirlar, cay tabagina ilik su koyar, "pambuk uyusun" diye annenin tulbentlerinden ya da havlularindan geciriverir kutunun basina. civcivlerle beraber gelen yemi yine bir cay tabagina dokerek kutuya birakir, dayanamayip anneden "tamam anne haliya pislerse ben temizlerim" vaatleriyle izin alarak serbest birakir; parmaklariyla haliya vurdugunda civcivlerin kendine dogru kosmasindan acayip zevk alir. hic istememesine ragmen aksam olur, civcivlerim usumesinler diye kucuk bir kavanoza sicak su koysa da gonlu rahat etmez, dayisindan yardim ister, beraberce kutunun icine bir kablo yardimiyla ampul yakarlar. fakat ertesi sabah, kacinilmaz sona uyanilir, kutunun uzerindeki havlu kaldirilir; civcivlerden birisi geceden olmustur, digeri de arkadasinin uzuntusunden midir bilinmez olmek uzeredir. cocuk aglar surekli, "haftaya pazardan yine aliriz" gibi sozleri umursamaz, "ama ben pamugu istiyorum" der. biraz sakinlesmeye basladiginda yine dayi yardimiyla bahcede kucuk bir mezar kazarak son vazifesini yerine getirir. hic unutmayacagini soylese de civciv levelini atlamis, hayallerini bir kopekle suslemeye baslamistir bile.
