son yıllarda türkiye'de de yükselen satış rakamlarıyla dikkatleri üzerine çeken "umut taciri" kitaplardır.
ilkin abd patentli yazarların işgal ettiği iç piyasa,sonrasında türk yazarların da "ulen ne var bunu babamda yazar" diyerek kalemi eline almalarıyla daha bir renklenmiştir. zira, yerli yazarlar, yabancı meslektaşlarının protestan kökenli öğütlerini, islamlaştırarak ve gelenekselleştirerek (akıllarınca) yurdum insanının bünyesine uygun hale getirmişlerdir.
cevabının karışık ve zor olmasından değil, önemli olmasından kaynaklanan asıl sorulardan biri şudur kanımca: bu kitapların bu kadar büyük satış başarısına ulaşmalarının nedeni nedir?
basit cevap: umut!
insan işte, kanmak istiyor, içinde bir devin uyuduğuna. sanki o kitap onu uyandıracak sihirli değneği tutuşturuyor elimize. hani çok yakışıklı ya da çok zeki olduğumuzu söyleyen birine inanmaktaki meylimiz yine devreye giriyor. kişisel gelişim kitapları, "evet lan,yapabilirim dünyanın amına bile korum ben aslında" moduna sokuyor bireyi.
yalanın en tatlı halini altın tabaklarla, bazen birinci kalite kuşe kağıtlarda pahalı bir kitapçıda bazen saman kağıdıyla korsan pazarında ama hep çok ucuza sunuyorlar bize.
Çok ucuz, çünkü paramızla almak istediğimiz şey çok fazla: özgüven ve gelecek adına planlanmış büyük bir başarı!
"bünyeye suni ego alalım biraz" havasında alabiliyoruz artık bağımlısı olduğumuz pohpoh araçlarımıza. Hem de görüşümüz ne olursa olsun. en sağlam müslüman ol istersen ya da ateist. Ne fark eder ki, bu protestan masallarından sana göre olanı da vardır mutlaka. Unutma ki; kapitalizmin dini yoktur, dinsiz de değildir!
bu tür kitapların islami versiyonu için:
(bkz: muhammed bozdağ)
