enteresan bir şekilde diplomaside ya da resmi ortamlarda kullanılan sayın kelimesine vurgu yapılarak eleştirilen durum. oysa ki alakası yok. tarihten rastgele bir isim seçelim şimdi. mesela alparslan. bildiğin selçuklu sultanı alparslan. haydi deyin bakalım sayın alparslan resmi - gayriresmi yazılarda. komik oldu mu? oldu değil mi. mutlaka onun zamanında karşısındaki düşmanı onunla muhattap olduğunda kendisine sayın anlamına gelecek bir hitapta bulunmuştur. ama şimdi her yerde kendisi için kullanılan isim doğrudan alparslan. soyisim falan da yok. ya da ne bileyim yıldırım bayezid, edison, bach, metin oktay...
inananlar kendisine hazret dediği için inanmayanların da bu şekilde kullanması gerektiği, aksi taktirde inananlara saygısızlık edildiği ifade edilmiş. bu da yanlış. asıl saygısızlık, inanmayanların da inanıyormuş gibi davranmalarını beklemek bence. senin o önüne koyduğun hazreti ifadesi ona bir kutsiyet katan bir hitap şekli, belki kelime anlamı sayındır birebir ama onun kullanılma amacı bir kutsallığa vurgu yapmak. eğer ben onun kutsal olduğuna inanmıyor isem başına kutsiyet katan bir sıfat koymam. müslümanların diğer peygamber olduğu iddia edilen kişilere de hazreti demeleri kendi dinlerine göre onların peygamber olduklarına inanmalarındandır, diğer dinlere saygıdan olduğunu iddia etmek çok iyimser bir bakış açısı, hele de o dinlerin mensuplarına gavur, kafir vb. sıfatlar bu kadar yaygın kullanılmakta iken.
sen peygamber olduğuna inanırsın, hazreti de dersin, efendimiz de dersin... ben inanmıyorum, o benim için sadece muhammed ya da daha spesifik olmak istersek muhammed bin abdullah'tır.
