ezanın türkçe okunmasına karşı çıkan insanlar bunun bir kültür meselesi olduğunu düşünerek arapça ezanı savunuyorlarsa hak vereceğim. zira her ne kadar ezanı kelmesi kelimesine anlamıyor olsak da bizi namaza çağırdığını biliyoruz. ismet inönü zamanı hariç hep arapça ezan duymuşuz dinlemişiz ve çağrısına uymuşuz. ayrıca vaktine göre ezanların makamları vardır. ezanı türkçe okunursa bu makam yakalanamaz. bizim duymayı istediğimiz, alıştığımız ezan, ruhumuzda da duyduğumuz bu ezandır.
ancak arapçanın çevrisinin zor bir dil olduğu, tam olarak kelime karşılığını bulmanın zor olduğunu gerekçe göstererek bunu istemediklerini söylerlerse onlara bi taraflarımla gülmek isterim. bu gerekçeyi aynı şekilde ibadetin türkçe yapılmasına karşı olduklarında da gösteriyorlar. bu nasıl bir akıldır nasıl bir mantıktır? arapça kutsal değildir kur'an-ı kerim'in anlattığı şeyler kutsaldır; onlar önemlidir. işte bu zihniyetin eseri olarak insnlar ne dediklerini bilmeden ibadet ettiler; kur'an okudular. okuması yazması olmayan insanlar arapça öğrendiler. bir tılsımmış gibi bir büyüymüş gibi okuyup üflediler bu arapça kelimeleri.böylece islamiyetten uzak hoca efendilerin(!) yönlendirmelerine göre başka bir şeye inandılar. böylesi insanları yönetmek için daha kolaydı belki. ama şimdi her şey bizler için daha kolay türkçe metinler elimizde mevcut ve ne dediğimiz bilerek dua edebiliyor namaz kılabiliyoruz. belki kimimiz türkçe konuşup arapça dua ediyoruz. ama neden türkçe düşünüp türkçe dua edemiyoruzki hala?
