herhangi bir şey konusunda itiraf edecek bir şey bulamayacak kadar sığ, basit, tekdüze ve sıkıntı verici bir hayatım var. bu yüzden sözlük yazarlarının itirafları başlığında değil burdayım. şu sıralar yani genelde, kafasında huni şapka, elinde üfürünce uzayan şu salak düdükleri olan insanların içinde, üzerindeki geniş hırkasıyla elinde sadece sigarası olan, etrafı ve çoğu zaman da pencereden dışarının sessizliğini izleyen birisi gibi hissediyorum. birisinin, gelip bizimle eğlensene, neden orada tek başına takılıyorsun? demesini gerçekten bekliyorum. ama hayatım boyunca beklediğim gibi bu beklemenin sonunda kimse gelmiyor. ve ben o pencerenin kenarında, üzerime göre bol hırkamla, sigaranın dumanını o boş ve karanlık sokaklara içerinin gürültüsünen kaçırırmışcasına üflüyorum. kendimi atamıyorum o sokaklara, bari içimden, ta ciğerimden bir şeyler gitsinler oralara diye üflüyorum.
evet sözlük; ben bir canlıyım. herkesin yanındaki o yalnız çocuğum ben hayatın kenarından geçen. ben bu yazıyı kendime yazdım. çünkü benim kendimden başka bir başlığım yok.''
