hayatım tüm 'saçma'lığıyle devam ediyor.
evde nutella bitti (kriz anı)
yıllardır bir nevi 'aşk'la dinlediğim, hatta çok sevdiğim için sadece çok sevdiğim insanlara söyleyip gerisinden sakladığım bir şarkı vardı. 'son sigaram' serhattan.. oturur camın önüne, gece bir kaç mum yakar, ayin tadında dinlerdim..
bugünse ağlamaklıyım..
benim hayran olduğum duygularını melodinin her notasına teker teker asan Serhat, benim şimdilerde elektronik müziğine ve hafif delimsi tavırlarına hayran olduğum Bedük'le aynı kişiymiş.. Serhat ile Bedük meğerse Serhat Bedükmüş..
artık ne Serhat'ın o 'son sigramsın' derkenki ağlamaklı tonlaması inandırıcı geliyor, ne de Bedük'ün o hafif delimsi cool tavırları. ikisi de aynı anda öldü benim için..
gözlerim doldu, ağlıcak gibi oldum.. kendimi aldatılmış gibi hissediyorum, abartmıyorum!
herkesin bu kadar 'sahte' ve 'kolpa' olduğu bu dünyada ne b.kuma çabalıyorsam.. vazgeçiyorum.
