buralara bir yere yazmıştım sanırım ama, olay yine vuku bulunca bir gariplik duygusu tekrar tebelleş oldu.
şöyle ki ;
benim pencerem minik bir balkona bakıyor ve yön nedeni ile güneş sabahları doğrudan yatağıma doğuyor .
ama annem, eğer ben gece perdemi çekmeyi unutmuşsam, içeri güneş girip beni rahatsız etmesin diye sabah namaza kalktığında balkona gidip büyük bir örtü ya da çarşaf bularak ipe asıyor. şimdilerde sahura kalkıyoruz ama anacuğum bunu hep yapıyor sözlük.
şimdi düşünüyorum, onun anne olması ve senin onun evladı olması ile ortaya çıkan bu sevgi, bu aşk çok öte bir şey...
ve ben bunun karşılığını ne kadar veriyorum, bilmiyorum?...
lakin; bu sevgiyi dahada ilginç kılan, bir annenin bunun karşılığında hiç bir şey beklememesi ...
anlayacağın, platonik bir sevgi bu, annelik iç güdüsü ile gelen.
seni öylesine severken, senin onu sevip sevmediğini umursamaması çok ilginç... çok ezici...
