birçok çocuğun başına gelen durumdur.
sözlük, kendini düşün mesela; 1. ve ya ne bilim 3. nesil yazarlarını düşün... onların burda olması hala yazabiliyor biliyor olmaları güzel değil mi? onlar senin 'büyümüş çocukların ' gibi değiller mi? ve hala yazıp katkıta bulunuyorlar.
ya da bunu okuyan sen *, kendini düşün. anne ve babanı düşün, onlar bişeyleri hayatta hep eksik yapmışlardır. yanlış anlama hemen, yani onlar en iyi mevkide de olsalar bazı şeyleri 'ıskalamışlardır'. işte tam da bu anda yine isterler ki evlatları her istediğine sahip olsun. onlar insani bir tepki olarak kendi hayallerini bile senin üzerine yıkarlar. bunun insanı motive eden bir yanı olduğu gibi sıkan bir yanıda var elbet.
mesela anne, çok isteyip gidemediği üniversiteye illa ki oğlu/kızı gitsin ister.
ya da baba, isteyipte seçemediği bir mesleği illa oğlu yapsın ister.
yani kısacası ebeveynler hayatta bazı yarım kalmış başarılarını oğulları/kızları üzerinden götürmek isterler. buda normaldir elbette.
ben bile çizdiğim bir projeme ya da resmime bakarken kim ne diyecek, ne düşünecek, nasıl bir eleştiri alacak diye bakar, birşey denilirse de savunmaya geçerim. çünkü o 'benimdir'. var sen düşün, sen ne kadar anne ve babanınsın.
tüm bunları yazdıktan sonra tam tersi davranan anne ve babalarda vardır hani. yinede bunlar görece azdırlar. onları mutlu etmek imkansıza yakındır. illa bir kulp takarlar sana. aile içi mutsuzluğun simgesidir bir yerde.
