"yeterince" (?) güzel ya da -yalnızca bu konuda karar verecek olan kadın kişilerin değer(!!!) yargılarına göre- hamarat, işbilir, becerikli, sevecen, ölçülü, saygılı, utangaç, mutaassıp olmaması nedeniyle evde kalmakta olan yani evlenemeyecek, bir yuva kuramayacak, bir kocaya, bir çocuğa sahip olamadan kuruyup gidecek olan kızını vitrine çıkartabilme amacıyla umarsızca çabalayan kadındır.
kendine bir eş seçmek gibi yaratılışın bu en doğal en rutin en kendiliğinden olması gereken eyleminin; aslında insanın yaşamını belli ritüellere bağlaması nedeniyle nerede, nasıl ve ne şekilde davranılması gerektiğini açığa vurarak kolaylaştıran ve bu nedenle de hep var olan ve var olması da gereken örf, adet ve geleneklerin abartılması neticesinde, insanlara haram edilmesi sonucu naçar kalan ve birilerinin gelip de kendilerini seçmesini beklemek durumuna düşenlerin -o güzelim insanların- sönmekte olan hayalleri için -belki bir zamanlar kendisi de- benzer sıkıntılara duçar olmuş ancak bir yerde ve bir şekilde direkten dönüp sıyırmış annenin umutsuz çırpınışlarından yalnızca birisi...
en azından bölgemizde, giderek tarihte kalmakta olan trajik bir davranış biçimidir. insanların umarsızlıklarıyla eğlenilmesinde pek de bir fayda yoktur.
"mahallede namus timsali olarak bilinen babanın" bu eyleme sessiz bir onay vermesi, geleneklerce ele geçirilmiş zihninin belirlediği davranışlarının çok da doğru olmadığının -yani yaptığının yaptık olmadığının- kendisince de bilinmesinden kaynaklanmaktadır.
