ibrahim tatlıses 70'li yıllardaki köyden kente göç dalgasının popüler kültürdeki yansıması, temsilcisi, vücut bulmuş hâlidir. acıları şehre adapte olamamış köylünün acılarıdır. aşkları onların aşklarıdır. "ne var yani köylüysem âşık olmaya hakkım yok mu?" diye sormakta, isyan etmektedir.
çektiği filmlere bakınız. ibo, şehirde tenis oynamakta olan sosyete kızı hülya*'a vurulur. ibo'nun taktiği de ilginçtir doğrusu. hülya artık nereye baksa o güzelim bıyıklarıyla ibo çıkmaktadır karşısına. ilkin terslenir. "ben insan değil miyim?" türküsü çalar. milyonlar üzülür, kendilerini bulurlar bu durumda. ve sonunda hülya'nın inadı kırılır, o da âşık olur. filmi izleyenler mutlu olurlar bu sefer. şehirli kızların kendilerine de âşık olabileceğini düşünürler.
kısacası ibo basit bir olay değil, sosyolojik bir fenomendir.
