memlekette evimiz zemin kattaydı ve mahallemizin adı yeşilevlerdi. hala durur evimiz gideriz ara ara.
'yeşilevler' olmasının sebebi, tüm evlerin küçük-büyük mutlaka bahçelerinin olmasıydı. bahçeli bir eviniz olduysa bilirsiniz ki mutlaka toprağa yakın olmaktan kaynaklanan börtü böceklerle dolar ev. karıncalar, kertenkele, kurbağa vs vs...
bakmayın böyle yazılınca biraz garip durduğuna, evde kedi beslemek kadar olağandır. seversiniz bir süre sonra onları, yadırgamazsınız.
bahçem, benim hayatımın tam ortası idi. herşeyi eker, biçer, sular bir şekilde yetiştirirdim. tüm bunları yaparken memleketimin sıcağına esir düşerdim adeta.
neyse bu bir itiraf, daha fazla uzatmayayım.
orda evdeyken merdivenin kenarında bulunan musluğun hemen yanında sümüklü böcekler olurdu. bahçeyi sulayınca çeşmenin çevresi ıslanır ve nemin etkisiyle sümüklü böcekler hareketlenirdi. dakikalarca onların yavaş ve manidar hareketlerini izlerdim. bana bir zararları yoktu. hatta hiç bir zararlarını görmedim (bazı zararları vardı ya neyse).sonraları bu izleme işini biraz daha farklılaştırmak (!) istedim. akşam saat 21-22 sularında elime bir avuç tuz alır merdivene çıkardım. akşam akşam sanırım başka işim yoktu. ve sümüklü böceklerin üstlerine tuz serpmeye başlardım. acı çekerlerdi sözlük kardeş. canlarının yandığını söylemeye lüzum yok... ama yapardım işte.
sırf atraksiyon olsun diye tuzla çevrelerdim onların ertafını, dairenin içinde hapis kalırdı havancağızlar, kaçamazdılar.
neyse...
daha fazla anlatamıyacam sözlük. acı çektirmenin güzel bişey olmadığını daha sonra öğrendim. pişmanım.
şimdilerde o merdiven altında tek tük sümüklü böcek oluyormuş. ben artık memleketimden uzağım, umarım komşunun küçük çocukları falan böyle gariplikler yapmıyorlardır.
yinede şanslıyım , bir canlının ölümüne sebep olmak iyi değildir'i, o zaman öğrenmiştim... lakin hayatta, insan öldürmneyi bile gözünü kırpmadan yapanlar var sözlük... o insanlar(!) hayatlarında hala bişey öğrenemediler mi acaba.
