değer verdiğim birisiyle yaptığım, ''seni artık bir daha aramayacağım'' temalı konuşmadan kısa bir süre sonra, çok kötü bir halde, çok sevdiğim birisinin vefat etmesinin ardından o acı ve üzüntüyle, hastahanede sakinleştiricilerle uyuşturulmuşken tekrar aradım. ve o an o insana gerçekten çok ihtiyaç duydum. fakat telefon açıldı mı ''hayır'', tekrar arandım mı ''hayır''. demek ki hayatta ilk önce hiç kimseye ihtiyaç duymadan yaşamayı öğrenmek gerekiyormuş.
