istanbul yönünden geliyorsanız, önce heybetine sual olmayan uludağ dikilir karşınıza. yol şehrin merkezine kadar dümdüz bir çizgi gibidir. şehri ikiye ayırmıştır. sağ taraf kent insanını, sol taraf anadolu insanını barındırır. zira ekonomik gelir belirlemiştir, yaşam standardı böyledir.
ankara istikametinden izmire doğru gelirseniz, şehir bu durum da da ikiye ayrılmıştır. yolun üstünde yani uludağ tarafında olanlar zengin kesimdir. altında kalanlar ise, zenginlerin çalıştırdığı insanlar. belki de farkında olmadan oluşan bu şehir dizaynı, içinden asırlarca çıkılmayan gizli kast sistemini de beraberinde getirmiştir.
şehrin merkezi, osmanlı izleri taşımaktadır. sokakları dar, ve yokuştur. mimari açıdan çökmeye terk edilmiş osmanlı evleri hala göze çarpar. ulu camii, yeşil türbe, osmangazi başlıca el açılan yerlerdir.
geceleri dağ yamacına doğru bakıp izlemek başka haz verir insana. ruhu vardır bu şehrin, ve insanlarının saygı duyduğu duaçınarı. samimiyet kanaatkar insanları vardır. misafirperver, dağ yöresi insanı, haziran aylarında kiraz festivali düzenler.
şehrin merkezinden en yakın deniz sahili onbeş dakika, aynı noktadan dağa çıkıp kayak yapmak yine onbeş dakikadır.
