kişinin birçok farklı türde müzik dinlemesine rağmen türküdeki o berraklığı, sadeliği, içtenliği görememesi sonucu aklından geçirdiği düşüncedir.
bir kere işin içinde bağlama kokusu vardır. sarı yeşil ovalarımın en güzel ağaçlarından yapılan, neyden sonra dünyanın en güzel sesi olan bağlamadan bahsediyorum. sözsüz bile dinletir kendini, yeri geldiğinde ağlatır.
türkü eskilerden gelir, mazisi ve hikayesi vardır. her türkünün işlemeli sandığı vardır. ne kadar eskiyse tozlarının kokusu o kadar buğdaydır. pir sultan abdal ı kim reddedebilir. aşık veysel e toz kondurabilir mi insan? hele ki anonimler. o yalınlık, o saflık, o duygusallık, içtenlik, kimse kusura bakmasın ama başka hiçbir müzik türünde yok. zevkler ve renkler tartışılmaz evet ama türkü hiç tartışılmaz.
