yer ile yeksan, ıslak saçlı, kem gözlü
kavim göçlerinden bu yana ağlayan
ve durmadan cep kanyağı yakıcılığında
eziler çalan , çaldıran , yakalatan
adı bende gizli bir kadındı istanbul
şehre bir yağmur yağdı ben ağladım
sevilirken ayrılmak mı kaldı bizansta
oyun dolan yoktu gözlerde, yalnızca ses
verilmiş sözler birdi, edilen yemimler sıfır
eşyalar alındı fotoğraflar söküldü yerlerinden
bir aşkın izlerini yok edecek
bir başka aşk sipariş edildi yeniden
bir şehre yağmur yağdı, ben ağladım
kim daha çok yalan söndürdü çay bardaklarında
hangisi talandı demli öpücüklerin
ve buğularda yitirilen kimin adıydı
bir aşktan diğerine kaç saatte gidiliyordu
soyulur muydu kabuğu hayatın
yoksa bütün vitamini kabuğunda mıydı
yağmur şehre bir yağdı ben ağladım
ben giderken en çok seni götürdüm
aklımın nakliyesiydi asıl yoran taşıyıcıları
yardan düşmüştüm, yaralarım yardan armağandı
kutsal kitabımdı ziyan edilmiş sevgililer
bense sevmeyi beceremedim
belki de sevilmeyi
benim sevmeye engel evcil acılarım vardı
ben yağmur ağladım, bir şehre yağdı
ben şehre ağladım, bir yağmur yağdı
ben bir ağladım, şehre yağmur yağdı
ben,
yağmur,
ağladım... *
