anneme göre bu şehre dair ilk anım, 2-3 yaşlarımdayken tunalı hilmi'de bebek arabasında dolaştırıldığım sırada yanımdan geçen insanların ayaklarına dehşet içinde bakmammış. evet, onlar hızlı hızlı geçerken ben gözlerim faltaşı gibi açık, bütün ayaklara bakmaya çalışmışım. herhalde hiç bu kadar ayağı bir arada görmediğimden olsa gerek, bakarken kendimden geçmişim.
