aramaz sizi sormaz da unutturmak ister kendini belli ki. sizde bir şey soramazsınız daha fazla gitmemesi için, ama aklınızdadır hep o karanlıklar. gün gelir çıkar gider ya başka biri var der yada sevmiyorum seni... yaptıklarına vermediğiniz tepki yanısıra hakkınız olan cevaplar için sorularınızı bile soramadınız aslında. o da giderken bu yüzden gidiyorum bile demedi. son kez öptü. gitti. gidiyorum bile demedi. öpüşünden anladınız kokunuzu içine çekmeyişinden gözünden dökülen yaştan, konuşmamasından.. yine tepkisiz kaldınız. yoktu ki zaten dediniz ama vardı yok olsa da vardı içinizdeydi ruhunuzun bir yerinde siz farketmeden üzüntüleriniz sevginizi sarıp sarmalamış yarı varlığını da yok etmişti. ama artık yoktu. geri gelmeyecekti ve gelmedi.. hiç konuşmazdınız o da konuşmazdı. belki birlikte uyumaktı size en çok mutluluk getiren, biriniz uyuduğunda diğerini izlemek.. en çok tedirgin edense sabah kaybolur gibi gitmekti ama artık gitmelerini bile özleyeceksiniz çünkü gitmesi için bile artık hiç gelmeyecek. o yok, sorularınız ve sadece siz varsınız arkadaş bile olamamışken bir anda en başa dönüp iki yabancı olduğunuzu anlar geçici huzurunuzu temin etmeye çalışırsınız. üstüne bu şarkıyı dinler iyice kendinizi kötü hisseder yaptıklarınıza şaşarsınız. ehh nede olsa diğerleri gibi ayrılıktan sonra anlamlar yükleyip dinledikçe can yakan bi parça...
hayatta hiçbir zaman kahramanların olmadığını, belki ona istediklerini verebileceğinizi ama kahramanlara inanmaması gerektiğini bir türlü anlatamazsınız...
