yaşaması oldukça güç bir duygu olmakla birlikte uzun vadede bir yatırımdır. Hayatınız boyunca etrafınızda bir sürü insan görürsünüz bir eli yağda bir eli balda. Siz aynı şartlara sahip değilsinizdir. Sokağa çıkarsınız mısırcı gelir ezilirsiniz. Ama bi gün gelir yanınızdaki o herşeye sahip insanlar sizin ulaştığınız maneviyata ve hayata bakış açınıza sahip olamazlar. işte yıllarca al canımı diye yakardığınız rabbinizin bir bildiği olduğunu o gün anlarsınız. Mantıklı düşündüğünüzde de zaten iyi ki ailem bana sorumluluğundan fazlasını yapmamış dersiniz. Çünkü aile de olsa can da olsa mutlaka yaptıklarının karşılığını ister. Zannetmeyin anne baba karşılıksız yapar herşeyi. Özetle insan acı çektikçe büyüyor, hayata hazırlanıyor. Hayata atıldıktan sonra acı çekmektense çocuklukta gençlikte acı çekerek bir yerlere gelmek hakikaten insana değer katıyor.
