zamanın, ögelerini birer birer eksilttiği cümledir.
ilk önce öznesi düşmüştür bu cümlenin; isim kaybolur, anısı ve acısı kalır sade. sonra nesnesi gider, derken sadece önemsiz ögeleri kalır, yüklem de gidince ''zaman'' bitirmiştir işini; görevini tamamlamıştır...
nihayet cümlelikten çıkıp sadece bir sıfat tamlaması olarak yerini alır dilde de gönülde de; eski sevgili...
