Gitdin ammâ ki kodun hasret ile cânı bile
istemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
yukarıda okuduğunuz üstat neşatiye ait beyit...
yaralı kalmış yürekleri anlatıyor 'gittin ama koydun canı hasret ile' diyerek.
sevilen,sevgili nedir?
sevgiliye göre aşık nedir? bir gram toz zerreciği.
aşığa göre sevgili nedir? bir hiç... evet bir hiç, aşık zaten sevgilinin kendisi.
git(-)mek...
bak sevgili, bu iki sözcüğün arasındaki (-) ek sen oluyorsun. eğer sen oradan kalkarsan ne oluyor. git ile mek kavuşuyor. benim seninle bir türlü yapamadığıma karşılık oluyor. ama ortaya çıkan kelime feci halde kötü. heyhat ki 'gitmek' ortaya çıkıyor.
gitmeyi sen yapıyorsun sevgili. ve hiç gelmeyeceksin bir daha, bir rüya idin ve sabah oldu.
...
gelmeyeceğin halde neden bekliyorum? gittiğin günü bile unuttum artık, ne zamandı? yağmur mu yağıyordu? güneş mi vardı?
önemli değil hiç biri çünkü gitmiştin. neden diye sorsaydım keşke? kendime sordum neden diye bir sürü cevaplar çıkardım, eminim bunlardan birisidir veya hepsidir.
içimde yara kaldı sevgili, kanamıyor sızlıyor sadece. bazen yaramı unutup yaşama devam ediyorum ama en ufak bir hatırlamada başlıyor sızlamaya. bir gün iyileşecek yada tüm vücudumu kaplayacak. gelmeyeceksin ama ben aynı yerde gardiyanım bilesin. *
* sevgili soğuk, kasvet verdiği için soğuk gözüken halk arasında dert evi olarak bilinen hapishane'ye benzetilmiştir.
+++
şeklinde kendi kendine konuşmalara sahne olabilecek eylemdir. *
