özlenen zamanlardır. yalnız artık kabak tadı vermiştir. feyzbukla başlayan 80 - 90 çocukluğu akımı daral bunal getirmiştir. tamam ilk başlarda herşey çok güzeldi. geçmişi yad ettik; anılarımızı paylaştık, ortak dizilerimizi, yiyeceklerimizi, reklamlarımızı, oyuncaklarımızı hatırladık; güldük, ağladık.. herkes aklına gelenleri, hatıladıklarını paylaştı. sözlüğe yazdı, videolar gönderdi falan. ama yeter yahu! hepsi 1 sene önceydi bunların. temcit pilavı gibi hergün aynı şeyleri yazmaya, okumaya ne gerek var? ben nedenini biliyorum ama. hepsi şirinlerin yüzünden! şirinlerden bir alıştık konuları deşmeye, cıcığını çıkarmaya, ısıtıp ısıtıp sol frame'e koymaya; şimdi tutamıyoruz kendimizi. nefret ettirene kadar pırsıklıyoruz aynı konuyu. değilim işte 90larda çocuk falan ben! hele 80lerin sonunda hiç değilim!
