119. dakikada yenen gole rağmen bitti diyip yerinden kalkmamanın bir nedeni varmış meğer, semih in o golü atıp uzak mesafede duran koltuğa sıçrama gibi abuk bir tepkiyle birlikte sessizliği sona erdirmeye yardımcı olması mesela. belki hayatımda ikinci defa penaltıları izlemeye cesaret ettiren bir maç olmuştu, ee o dakikadan sonra kaybedebileceğimize inanmak ayıp olurdu zaten.
