bir yabancı film klişesiyle daha karşınızdayız sevgideğer sözlükçüler. ilginç bir şey şu batılı olmak. insanlar o kadar hayatı yaşıyor ki. her an yeni bir başlangıç yapabiliyorlar. böyle bi rahatlıkları var. tıpkı başlığa konu eylemde olduğu gibi...
kahramanımız sevgilisiyle tartışır, araları bozulur, gurur yaparlar, ya da birbirlerini sevdikleri halde ayrılmak zorunda kalırlar. buraya kadar hemen hepimizin yaşadığı hadiseler. ya bundan sonra?
- selam jim.. abi hayırdır bavulları topluyorsun, tatile falan mı?
- gidiyorum john. şehirden ayrılıyorum.
- hobaa nerden çıktı lan şimdi bu?
- hem de bir daha dönmemecesine gidiyorum.
- n'oldu ki olum?
- yengenle ayrıldık.
- eee..
- e'si bu şehirde onun olduğunu bilmek, onunla aynı şehrin havasını solumak kaldırabileceğim bi yük değil john.
- ya bırak manyak mısın nesin? kır götünü otur yerinde abi! nereye gidicen hem?
- konektikıt düşünüyorum, yeni bi başlangıç yapmak için ideal bi isim. ne dersin?
- ya siktir git nereye gidiyosan! amına koyim sanki ilk sen ayrıldın sevgilinden!
tabii burda john'u ben canlandırdım. yoksa normal john "seni anlıyorum dostum. yolun açık olsun. gittiğin yerden kart atmayı unutma." gibi jim'i destekleyici şeyler söyler.
ya olm harbi ne biçim iştir? hayır şimdi ben çok seviyorum, tamam da ayrıldık diye de terk-i diyar eylemek nasıl bir gerzekliktir? burda kurulu bi düzenim, iyi kötü bi çevrem var. bunların hepsini 2 saniyede silmek nasıl bir artistliktir? ayrıca ben niye gidiyorum ki, o gitsin alla alla!!
