son final sınavından çıkmışım, 2 haftadır uykusuzum, otobüse binmiş, memlekete doğru yol almaktayım. e belayı da çekiyorum ya mıknatıs gibi, bekliyorum nerden gelecek. ve hemen ön koltuğumda malum yaratık beliriyor. koltuğumdan sakince kalkmaya çalışıp, yaratığın tepesine uzanıyorum. işte yaratıkla aramda geçen diyaog:
- ben: pardon uyandırdım mı?
- yaratık: anlamadım?
- ben: uyandırdım mıııııııııııııı?
- yaratık: dalmışım da.
- ben: hadi ya.. ne tesadüf ben de çalışıyorum ama bir türlü olmuyor. neden acaba? hoşaf gibi oldum ondan olabilir mi?
muavin dahil olayı bütün otobüs anladı ve gülmeye başladı ama yaratık hala anlamadı. ne yaparsın?
-isterseniz sizin koltuğu iptal edelim biz, siz direkt gelin kucağıma yatın. sarılıp uyuyalım. hatta inince hemen bize gidelim, yatağımı da size vereyim, ben yerde yatarım. sonrasında allah ne verdiyse,................... başladım döktürmeye.
neyseki o saaten sonra muavinimiz gülmeyi bırakıp olaya müdahale etmeyi aklıl etti.
