284.
-
anladı, ama o beni anladıi dibine kadar...
ah dedi kalbinde bu neyin acısı?
ama kendim olamam hiç olamam hiç kendim, ben jokerim.
bir ülkenin bodrum katında kirli bir savaş varmış. midem bulanıyor, galiba dünya tuttu. beni hep unuttu...
tek başına dans ederken mutsuzluktan sarhoşmuş.
her güzel şey bitermiş, aşk nedensiz sevmekmiş.
çok üzülme çok susma
çok darılma
çok ağlama
çok da kitap okuma"
dedi annem
çok terleme çok yorulma
girdaplarında
boğulma
yalnızlığına çok da alışma
o kadar haklısın ki dayanamıyorum buna.
kapkara kapılar sormuşlar onlara ayıp olmaz mı bu işler bu kadar kolay mı?
uykunda izledim seni masum ve bir başına...bir ayrılık mı eksik yüzünün kıvrımında?
biz çoktan unuttuk dünya dediklerini...seni sorana her yanım derim.
sigaramın dumanına sarsam saklasam seni.
