sözlükte türevleri stoklarla sınırlı olan yazardır. sürekli bir "ben buldum" kompleksi içerisindeki yazar aklınca bir şeyleri muziplik yaparak eleştirdiğini sanmasına rağmen yaptığı şeyin kıskançlık olduğunu farkedemeyecek kadar acizdir. kendi düşünceleri olamadığı için diğer insanların düşüncelerini karalamak üzerine kurulmuştur yaşantısı ki ilgili durumun ortaya çıkması da bu noktada gerçekleşir. düşüncelerini beslemiş, sulamış, güneş ışığı gördürmüş adamda ilham dediğimiz o yaratıcılık zaten vardır. ama bu bahsettiğimiz tiplere sonradan monte edilmiş bir ilham vardır ki örneklerini vermeye gerek duymuyorum. herkes kendini biliyordur ne olsa...
- bak bak muhammet* için ne dedim?
+ ne dedin?
- sübyancı dedim...
+ ilham nerde?
- buralardaydı demin...
+ kalk bakayım.
- ...
+ gene üstüne oturmuşun.
- başlığı sileyim mi?
+ ilhamı çıkarayım mı?
