üniversiteye gidene kadar ailemin evinde aklıma estikçe yapardım ben bunu. öyle ne istediğimi bilmeden, belki arkalarda saklanmış kalmış süper şeyler olabilir diye bakınır kapatırdım. üniversitedeki öğrenci evimde ise pörsümüş salatalık, çürümüş domates, taş gibi sertleşmiş zeytinlere bakmak pek çekici gelmedi açıkçası, bıraktım bu alışkanlığı. ama genetik bir şey bu galiba, iki yaşındaki oğlum kapağı kendi açamıyor ama bana açtırıp o da böyle mal mal bakıyor.
