Düşleri dökülen bir çocuğum ben
Şimdi sekiz yaşındayım, bir düşüm daha dökülüyor
Anlattım Anlattıkça büyüdüm
Sokakları sevdim
Sokak, radyoda
Radyo, sokakta olabilir miydi?
Oldu
Gece piknikleri yaptık meydanlarda
Aşeren hamile bir kadına kabak tatlısı da yetiştirdik radyodan
Yani bazen kabak tadı da verdik
Arabası bozulana yetişti bir başka dinleyicimiz, elinde uzatma kablosuyla
Uzattık
Elimizi, yüreğimizi, neşemizi birbirimize uzattık
Gecenin kahramanları
Gecenin esnafları geldi geçti aramızdan
Kimisi köftesini, kimisi ekmeğini aldı
Gece pikniklerimiz oldu sokakta
Sokak, radyoda
Radyo, sokakta olabilir miydi?
Oldu
Aklımın armağanıdır bana Matrax
Birbirini hiç tanımayan insanlar, sokakta bir merhabayla tanış olsunlar istedim&
Aynı sucuklu yumurta tavasına değsin elleri
Şarkılar, türküler dillerinde olsun sonra
Beni unutsunlar uzun eşek oynarken
ip atlarken, top oynarken veyahut
Ve fakat hatırlasınlar çocuk olduklarını
Hatırladılar
Sepetlerini sarkıtan öğrencilerin sepetine dolma oldu bir annenin katkısı
Bir baba koşup tatlı getirdi gecenin güçünde
Düşleri dökülen bir çocuğum ben
Şimdi sekiz yaşındayım ve bir düşüm daha dökülüyor
Anlattım… Anlattıkça büyüdüm
Biliyorum kırdım bazılarınızı, kızdınız bana
Ama herkes sevsin istemedim ki beni
Bir domatesi bile herkes sevemiyorken, domates kadar kusursuz olmaya çalışmak ne büyük ahmaklıktır
Anladım; ilkelerin varsa, duruşun varsa, tahammül edemiyorsan salaklığa sevilmeyebilirsin
Öyleyse yaşasın domates… Ve tepesindeki minik yeşillik
Düşleri dökülen bir çocuğum ben
Şimdi sekiz yaşındayım ve bir düşüm daha dökülüyor
Benimle yıllardır bu oyunu oynayan, düşlerimi boyayan her birinize teşekkür ederim
Cut!.
