azıcık irade, azıcık zeka, azıcık insanlık gururu taşıyan her insanın yapması gereken.
on dokuz, yirmi yaşında ölüme göndereceksin sen beni, ben de baş eğip biat edeceğim. hiç hatırlamıyorum birilerine borçlandığımı ama demek vatan borcuymuş ömrümün kalanı. öyle buyurmuş paşalar. demek yirmi yaşında canımı ve ondan önce de insanlık gururumu isteyebilecek kadar çok şey vermiş bu devlet bana. hayır, ben neden hatırlamıyorum verdiklerini o vakit? bana verdiği üç kuruşluk ekmekten bile 2 kuruş vergi alan devlete ben hiçbir şey borçlu değilim arkadaş. boğazımdan da devletin karşılıksız üç kuruşu geçmemiştir bugüne kadar ne benim ne ailemin.
sanırsın ki almanya'da, fransa'da yaşıyoruz. refahtan, nezahatten geçilmiyor sokaklarımız. devletimiz sosyal devlet. kimse aç değil açıkta değil. ssk kuyruklarında inim inim inlemiyor insanlar. maaş kuyruklarında ölmüyor emekliler. asgari ücretten bile 188 lira vergi (sırasıyla yazıyorum, sigorta primi işçi payı, işsizlik sigortası primi işçi payı, gelir vergisi matrahı, gelir vergisi damga matrahı, gelir vergisi) kesilebilen bir ülkede benim hiçbir kuruma ya da kuruluşa beş kuruş borcum yok! alacağım var ulan. ne borcu?
artık nasıl geldiysek bu hale, vatansever olmakla devletperver olmayı ayıramayacak haldeyiz bugün. adama diyorsun ki utanmadan, "vatan borcu". hayır bu hükümet, bu genelkurmay bu vatanın sahibi de biz de kiracısıyız sanki. toprak devletin malı sen de hizmetçisisin psikozunda adamlar, osmanlı devletinin üzerine oturtulduğu biat anlayışı yani. vatan benim anamdır, vatan bu toprağın doğurduğu her çocuğun anasıdır. benim anlamadığım kısım insan annesine nasıl borçlanır? ne çeşit bir ana yüreği kendi evlatlarını yirmi yaşında ölüme gönderir?
vatan başka devlet başka kardeşim. önce bunu ayıracaksın. askeriyeden tiksinen, insan öldürmekten, emir-komutadan, totalitarizmden, insaniyet gururunun aşağılanmasından rahatsız olan bir yığın vatan evladı tanıyorum. hepsi de vatan borcu 15 ay yapıp geleceksin diyen hıyarlardan daha vefalı daha vatansever adamlar. bu ülkeye verecekleri şey, iki subaya taşıyacakları çaydan kahveden, tatmin edilecek birkaç komutan egosundan fazlasıydı.
küstürdünüz.
hakkari'de, tunceli'de, muş'ta vatanı kim savunacak buyurmuş paşalar. doğru ya bütün dünyada askerlik zorunlu. bak avrupa'ya bak amerika'ya. hep zorunlu buralarda. vicdani red'cileri times meydanında asıyorlar hatta. değil mi öyle? ben öyle biliyorum.
brandenurg'da, nantes'te ne bileyim york'ta, kophenag'da kim savunuyorsa vatanı hakkari'de, tunceli'de de onlar savunacak. vereceksin parasını adama, alacak tam teçhizatını tam eğitimini, kendi iradesiyle çıkacak dağa indirecek teröristi. gencecik çocukları, ellerinde çapraz tüfek, sırtlarında keten montla salmayacaksın dağa bayıra. her gün 8 tanesi 10 tanesi keklik gibi vurulmayacak sizin egonuzu tatmin etmek için.
vatan evladı tabi ki ölecek ama değil mi? ondan bol ne var?
bazı utanmazlar hala diyor ki, nasıl zorunlu olmasın, o zaman kimse gitmez. bunun farkındaysan bravo! demek insanların büyük bölümü devlet, postal aşkıyla sarılmıyor tüfeğe. demek insanlar sandığın gibi vatan savunma sevdasında değil. sen zorluyorsun adamları. diyorsun ki hayatının baharında seni ölüme göndereceğiz. öldün kurtuldun. ölemezsen, karakterini, haysiyetini masanın üzerine bırak hayatının en güzel ve verimli zamanlarını boş depoların kapısında nöbet tutmakla geçireceksin. çukur kazıp onu dolduracaksın sabahtan akşama kadar. koşacaksın, şınav çekeceksin. çay kahve taşıyacaksın. küfür yiyeceksin gerekirse. dayak yiyeceksin. gerekirse hapsedileceksin irade sahibi olduğun için. düşündüğün ve itaat etmeyi reddettiğin için.
