var olduğundan değil, ya varsa korkumdan inanıyorum demektir kısaca.
yerdüzlüğü ne zeuslar gördü yıldırımlar fırlatan, ne tanrı krallar geldi geçti nilin yanından piramitlere doğru, vişnalar raksetti indus vadisinde. var mı onlara inanan hala. sende 5 dakika dinsiz düşün, ya varsa diye taptığın; taptırıldığın 5 milyarlık zamanda 1400 yıllık bir göz kırpış. bugün yarın o da geçecek bu topraklardan, kırma kimseyi, kırdırma kendini.
insanları sevdim; yaradandan ötürü değil, kendilerinden ötürü. benim gibi kırılgan, umut dolu, duygusal, yıpranmış, kendi varoluşunun şaşkınlığında oldukları için sevdim. iyi bir insan olmaya çalıştım, en büyük kötülükleri hep kendime yaptım. senin efendi tanrın beni; samimi davrandım samimi oldum inanmıyordum, inanamıyordum varlığına diye; sırf ona yoksun dedim diye beni cezalandırıp, seni; sen her türlü itliği puştluğu yaparken sırf "ya varsa" diye korkundan ama bak inandığından değil varsa korkundan tüm samimiyetsizliğinle "ya varsa lan, zaten bir sürü de itlik puştluk yaptık aman sakata gelmeyelim" diye sadece inandığın için rahat ettirecekse;
senle de; senin gibi olan ile de allah/zeus/god/elohim/osiris/buda her ne tanrıya inanıyorsan onunla da aynı yerde olmayayım.
