kendi kendine mailleri okuyup gelen konuğu dinlemez.sonra kendi kendine o yazılanlar her neyse güler.adam yanda konuşur durur.sonra birden "hüseyin"i gelir.hüseyin ne der bilmeyiz.o öyle konuşur hüseyinle kendi kendine.kendi kendine hüseyinle gülüşürler yine.bu arada konuğu baskın bir karakter değilse öyle kenarda sus pus oturur.izleyici de bir şey izler ama ne?ikiye bölünmüş ekranın bi köşesinde konuk,diğer köşesinde ekrana bakan,arada bizim anlamadığımız şeyler söyleyen,genellikle de o bir şeylere gülen bi saba tümer.