günlerdir uyuyamıyorum sevgili sanki her şey en başa dönmüş tüm o kabuslar yeniden başlamış gibi. soğuk, uzak duvar gibi yüzün, içime işlenen buz parçaları halinde dağlıyor yüreğimi. neden aynı geçmiş peşimizi bırakmıyor, neden sen geçmişinden kopamıyorsun bir türlü. ya da neden ben sürekli böyle güvensizim sana karşı. kalbim ağrıyor, acısını durduramıyorum. yüzümü dönüyorum yastığın diğer ucunda sen yoksun, sanki bir önceki gece orda değilmişşin gibi. yüzümü çeviriyorum yatağın senden olmayan tarafına doğru yine uyuyamıyorum. söz verişler, vaadler, anılar ya da hayaller yetmiyor kendimi kandırmaya... uzun ıssız bir yola çıkmış gibi bedenim , sen yanımda olmayınca her yer karanlık, her kitap anlamsız, her şiir duygusuz, her kelime boşluğa atılan bir taş gibi amaçsız...
küçükken okuduğumuz kitaplarda her son mutlu biterdi ve her kızın bir kahramanı olurdu. benim kahramanım sendin, tüm hikayelerimin ana fikriydin senle başlar ve senle biterdi tüm hikayeler. uzattığın elini tutuyorum işte al ve götür beni bu karanlıktan ve sonlamadan hiç sonsuza dek sürsün hikayemiz...
