kendi çocuğu kazanmış ama sen kazanamamışsan daha da güçlenir gülüşleri.
91-92 yılıydı sanırım, anadolu lisesi sınavını kazanamadığımı, oğlu kazanmış olan üst kattaki komşumuz enver abi'nin sırıtarak
"yalniiis, al bak bu sınav sonucun, kazanamamışsın" demesiyle öğrendim.
apartmanının önünden ikinci kattaki enver abi'nin sırıtışını izlediğimi hatırlıyorum. kağıdın süzüleren önüme düşüşünü. bir de anadolu lisesini kazanan oğlunun sürekli ağladığını ve "keşke benim ailem de seninkiler gibi olsa, annem ve babamdan nefret ediyorum" deyişini.
ah be enver abi, yaşıyor musun bilmiyorum ama asıl kaybeden sendin.
